Sporo czasu zajęło mi przystosowanie się do życia w Japonii. Zamiast cieszyć się tym gdzie jestem, ja rozmyślałam o tym, czego to nie zrobię, jak już wrócę do kraju. Poczucie odosobnienia pogłębiał fakt, że znajomi z pracy Oskara nie byli zbyt rozrywkowi i wspólne wyjścia nie zdarzały się zbyt często. Niesamowicie tęskniłam wtedy za przyjaciółmi, którzy zostali w Polsce. Z czasem przywykliśmy do nowej rzeczywistości i zaczęliśmy ją akceptować, a nawet trochę lubić. Duże zmiany nadeszły też wraz z początkiem wiosny, kiedy to w labie Oskara zatrudnieni zostali nowi pracownicy. Pamiętacie z poprzednich filmów Takamasę? Dzięki niemu nasze życie towarzyskie nabrało nieco kolorów. 🙂 Doszło wręcz do tego, że pod koniec pobytu w Japonii wcale nie chciałam już tak bardzo wracać do Polski. Z jednej strony cieszyłam się, że wracam do bliskich, z drugiej – czułam, że w Japonii zostawiam cząstkę siebie. Pamiętam, że w noc przed wyjazdem do Japonii płakałam. A w noc przed powrotem do Polski? Też płakałam! Ogólnie to niezła ze mnie beksa. 🙂 Wracać jednak trzeba było. Jeśli chcecie zobaczyć jak wyglądały nasze ostatnie godziny w Fukuoce i lot powrotny do Polski – obejrzyjcie nasz dzisiejszy film. 🙂