Jedną z najbardziej egzotycznych rzeczy dla zwykłych śmiertelników w Japonii jest jedzenie. Dzisiaj o naszym pierwszym kontakcie z japońskimi posiłkami.

Japończycy dużo pracują, więc bardzo popularne jest jedzenie gotowych posiłków poza domem. Niemal w każdym sklepie znajduje się duża lodówka pełna półek z gotowymi lunchboxami. Typowy lunchbox składa się z wielu małych porcyjek różnych rzeczy. Często nie wiadomo jakich:

Powyższy kosztuje ok. 9 zł i zawiera 727 kcal. Obiad wyciągnięty ze sklepowej lodówki wcale nie musi być zimny, bo na kampusie w porze lunchu przed sklepami wystawiane są mikrofalówki. Jest nawet wrzątek, aby Gorący Kubek był naprawdę gorący. W tle napis: “Prosimy nie smażyć jajek na asfalcie!“.

Na kampusie są też stołówki. Ta, do której my chodzimy ma 2 piętra, każde z innym jedzeniem, więc wybór potraw jest bardzo duży. Żeby coś kupić trzeba najpierw wybrać maszynę z odpowiednim rodzajem jedzenia.

Na automacie są obrazki (yesssss) różnych potraw i ich nazwy, też po angielsku.  Za pieniążki dostaje się bilecik, który u pani kucharki wymienia się na jedzenie. Koszt obiadu ze zdjęcia poniżej to 11 zł. Składa się z curry, panierowanego kurczaka i jakiejś czerwonej (chyba) marynowanej rośliny. W  ogóle nie sprawdziły się moje obawy, że będą mi tu kazali jeść same ryby, bo mięsa jest równie dużo.

Widelec schowałam pod stołem.

W cenie obiadu jest też wielka dolewka! Niestety tylko zielonej herbaty. Tej ciepłej smak zna każdy, zimna bynajmniej nie jest taka jak Ice Tea znana w Polsce. W sklepie do wyboru jest kilka rodzajów, chociaż nie do końca wiemy czemu, bo wszystkie smakują tak samo – po prostu jak ta ciepła, kiedy wystygnie. Nie są więc ani trochę słodkie i można pić je cały dzień zamiast wody.

Posiłki na stołówce serwowane są jednak tylko w określonych godzinach. Najwyraźniej Japończycy obiady jedzą wcześniej niż my, bo w tej największej jedzenie wydawane jest od 11:00 do 14:00 (o 13 nie ma już połowy potraw). Dlatego po powrocie do domu zwykle znowu jest się głodnym. Co w takim razie jeść w domu?

Każda foka wie, że w Japonii jest dużo ryżu. W sklepie, w którym byliśmy kilogram kosztował nas około 10 zł, więc wcale nie tanio. Być może taniej byłoby wziąć go stąd:

Pól ryżowych blisko domu mamy całkiem sporo. Ten jednak wyglądał na jeszcze zielony. W japońskich domach używane są specjalne maszyny do ryżu. Dzięki nim jego gotowanie trwa jedynie… godzinę! Ale podobno jest dobry i ciepły przez cały dzień. My nie mamy takiej, więc kupujemy makaron.

Długie nitki makaronu (czasem nazywane noodles) można kupić już w ugotowanej formie. Jedna paczka kosztuje ok. 20 jenów, czyli bardzo tanio (ok. 60 groszy). Na patelni wystarczy do niego coś dorzucić i ma się szybki i smaczny posiłek.  Przeczuwamy, że często będzie gościć na naszym stole. Nie do końca jeszcze ogarniamy produkty, które można dodać do makaronu, ale najważniejsze, że w sklepie znaleźliśmy kwintesencję polskości:

Jedna cebula kosztuje tyle co dwie paczki makaronu (ok. złotówki)…

Wbrew opinii sushi nie jest cebulą Japonii i Japończycy nie jedzą go codziennie. Jest bardzo drogie, więc je się je tylko przy specjalnych okazjach. Taka była dzisiaj, gdy zespół Foki Oskara oficjalnie witał nas w Fukuoce.

Była też pizza, która kosztuje tu równie dużo co sushi, i inne przekąski.

Tylko nie pytajcie nas, co w nich jest…

---

Foki radzą:

• RADA 4
  Jeżeli rozmawiacie z Japończykami po angielsku, nie pytajcie, czemu tak często mówią “etooo”. To po japońsku “yyyyyy”.
• RADA 5 
  Nad morze nie zabierajcie stroju kąpielowego. Japończycy się wstydzą i kąpią się w ubraniach.